Τo Γαστρεντερικό Σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού (ΓΕΣ), πιο πολύ γνωστό σαν Πεπτικό Σύστημα υπεύθυνο για την πέψη της τροφής και την επεξεργασία των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, γίνεται συχνά το έδαφος ανάπτυξης όγκων, τόσο καλοήθων όσο και, δυστυχώς κακοήθων.
Η αναφορά στους όγκους του Γαστρεντερικού Συστήματος, περιλαμβάνει όγκους που αναπτύσσονται στον οισοφάγο, στο στομάχι, στο πάγκρεας, στο ήπαρ και τα χοληφόρα καθώς και στο λεπτό και παχύ έντερο.
Οι κακοήθεις όγκοι του πεπτικού συστήματος αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% όλων των ετησίως διαγιγνωσκομένων νέων περιπτώσεων κακοήθειας καθώς και το κύριο λόγο θανάτου από κακοήθειες παγκοσμίως. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ευθύνονται για 150000 θανάτους ετησίως και αποτελούν την 2η κατά σειρά αιτία θανάτων οφειλόμενη σε κακοήθεια, μετά από τον καρκίνο του πνεύμονα που κατέχει την κυρίαρχη θέση. Χαρακτηριστικά ο καρκίνος του παχέος εντέρου και ο γαστρικός καρκίνος εξακολουθούν, εδώ και δεκαετίες, να κατέχουν την τρίτη και τέταρτη αντίστοιχα θέση μεταξύ όλων των κακοήθων νεοπλασιών σε συχνότητα αιτιών θανάτου παγκοσμίως.
Οι ασθενείς με όγκους του ΓΕΣ, έχουν συχνά μια σύνθετη σειρά ιατρικών προβλημάτων να επιλύσουν και απαιτούν έναν συνδυασμό θεραπευτικών χειρισμών όπως η διαγνωστική και θεραπευτική ενδοσκόπηση, η μελέτη της ανταπόκρισή των όγκων σε διάφορα (διαρκώς βελτιούμενα) χημειοθεραπευτικά φάρμακα, η χρήση της προηγμένης πια ακτινοθεραπείας, και τέλος η χρήση εξελιγμένων χειρουργικών επεμβάσεων με διαρκώς βελτιούμενες τεχνικές και μέσα.
Το γεγονός αυτό προβάλλει με τον καλύτερο τρόπο μία καθιερωμένη πλέον ανάγκη της εποχής μας που υπαγορεύει την αντιμετώπιση του ασθενούς με όγκο του Πεπτικού από Εξειδικευμένη Ομάδα Πολλαπλών Ιατρικών Ειδικοτήτων στην οποία συνήθως εμπλέκονται Γαστρεντερολόγοι, Χειρουργοί Ογκολόγοι, Παθολόγοι Ογκολόγοι, Ακτινοθεραπευτές Ογκολόγοι, Ακτινολόγοι, Επεμβατικοί Ακτινολόγοι, Παθολογοανατόμοι, Αναισθησιολόγοι, Εξειδικευμένο Νοσηλευτικό Προσωπικό καθώς και Εξειδικευμένη ομάδα Διατροφικής Υποστήριξης.
Η αναγνώριση αυτής της αναγκαιότητας, που τελικά αποφέρει την καλύτερη δυνατή διαχείριση και αντιμετώπιση του ασθενούς, προήλθε ιδιαίτερα κατά τις τελευταίες δεκαετίες, από την διαπίστωση ότι η αρχική προσέγγιση του ασθενούς με όγκο του Πεπτικού Συστήματος μπορεί να είναι χειρουργική, χημειοθεραπευτική η και ακτινοθεραπευτική, με την συγκεκριμένη τριάδα θεραπευτικών μεθόδων να εναλλάσσεται σε διαδοχή ανάλογα με την ένταση και την εντόπιση του προβλήματος. Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα αποτελούν η χρήση της προεγχειρητικής χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας στους όγκους του Ορθού ως επίσης και η χειρουργική αντιμετώπιση των ηπατικών μεταστάσεων από τον καρκίνο του παχέος εντέρου.
Εξαιτίας της αυξημένης συχνότητας και παρουσίας των όγκων του Πεπτικού Συστήματος, οι ειδικότητες των γιατρών που εμπλέκονται με την αντιμετώπιση τους, πρέπει να διαθέτουν εξειδικευμένη γνώση, καθώς και σημαντική εξοικείωση τόσο με την παρουσίαση όσο και με την διαγνωστική προσέγγιση των ασθενών που υποφέρουν από την συγκεκριμένη νόσο.
Ουσιαστικά, το πεδίο της Ογκολογίας του Γαστρεντερικού αντιπροσωπεύει μία πολύπλοκη διεπιστημονική προσέγγιση του ασθενούς που επιχειρεί να διαχειριστεί ένα εξαιρετικά πολύπλοκο φάσμα νόσου. Καθόσον ο στόχος όλων των συνεργαζόμενων ειδικοτήτων είναι η βοήθεια του ασθενούς μέσα από τη λήψη σωστών αποφάσεων και την κατάρτιση θεραπευτικών στρατηγικών, η συνεργασία μεταξύ των εμπλεκομένων ειδικοτήτων αποτελεί το πλέον θεμελιώδες στοιχείο ικανό να καθορίσει την έκβαση του ασθενούς.